56 659 48 00
Bruksizm, czyli popularne zgrzytanie zębami jest jednym z częstych zaburzeń, które dotyczy mięśni żucia. Stres, nieprawidłowe nawyki żywieniowe i nieprawidłowa higiena snu mogą prowadzić do niekontrolowanych skurczów mięśni żucia. Wszystko to prowadzi do nadmiernego starcia zębów.
Ciekawym objawem m.in. bruksizmu jest starcie kłów górnych. Nawet Pacjent zaprzeczający zgrzytaniu zębami nie potrafi wytłumaczyć jak mogło do tego dojść, w jaki sposób dolnymi zębami dotyka szczytów górnych kłów podczas normalnych czynności takich jak jedzenie i mówienie. Chociaż czasami takie starcia mogą być objawem innych problemów związanych z wadami zgryzu czy asymetriami w budowie twarzy.
Bruksizm znajduje się w kręgu zainteresowania medycyny snu, a jego występowanie można łączyć z nocnymi epizodami tachykardii (szybka akcja serca), które mają bezpośrednio poprzedzać zgrzytanie zębami i potwierdzać związek ze stresem.
Nadmierne i powtarzające się napięcia mięśni żucia mogą prowadzić do przemieszczeń krążków stawowych, które objawiają się przeskakiwaniem w stawach skroniowo-żuchwowych. Pacjenci często niepokoją się wtedy „klikaniem” w stawach. Diagnostyka kliniczna pozwala zwykle rozróżnić przemieszczenia krążków od innych zaburzeń powodujących „klikanie” czy „trzeszczenie” przy ruchach żuchwy. Diagnozę i przebieg leczenia można dokumentować za pomocą badać graficznych, z których wykonujemy standardowo wykreślanie łuku strzały. W przypadkach niejednoznacznych i bardziej złożonych w celu poszerzenia diagnostyki możemy wspomóc się wykonaniem tomografii komputerowej stożkowej (CBCT) lub coraz częściej używaną i szerzej zalecaną tomografią metodą rezonansu magnetycznego.
Leczenie zaburzeń związanych z mięśniami żucia (m.in. bruksizm), a także ze stawami skroniowo-żuchwowymi polega na zaleceniach ogólnych, dobraniu odpowiednich ćwiczeń lub/i równoległej bardziej złożonej terapii u fizjoterapeuty, a także wykonywaniem w zależności od diagnozy różnorodnych szyn: relaksacyjnych, repozycyjnych, stabilizacyjnych, ochronnych, deprogramujących (deprogramacja neuromięśniowa). Przytwierdzenia małych elementów do zębów wymaga wykonanie aparatu na podwichnięcia stawów skroniowo-żuchwowych.
